เรื่องเสียว พี่สาวที่ป้ายรถเมย์ ”เสื้อผ้าของเธอถูกถอดออกทีละชิ้นต่อหน้าผม หัวนมคงจะอมชมพูเรียวเล็กเท่าก้านไม้ขีด กลีบหีคงจะบางเฉียบเหมือนกระดาษเอสี่ หากได้เย็ดกับพี่คนเป็นบุญวาสนาที่ไม่รู้ลืม และเจตนาที่ผมอยากจะเป็นหมอที่นอกจากจะช่วยเหลือทางบ้านแล้วก็เพราะพี่สาวคนนี้นี่แหละที่ผมหวังว่าสักวันเธอจะหันมองละสนใจผมบ้าง”
ช่วงนี้เป็นหน้าฝนของฤดูในประเทศไทย บวกกับเป็นเวลาเดียวกันที่โรงเรียนมาเปิดเทอมเอาช่วงนี้ ตัวผมเองก็กำลังเรียนอยู่มอปลายปีสุดท้าย ตลอดเวลาที่เรียนอยู่ในระดับมัธยมผมแทบไม่เคยจะคิดเรื่องการมีแฟนหรือเรื่องเสียวๆเหมือนกันเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยเหตุผลเพราะบ้านผมเป็นครอบครัวยากจน หากจะคิดจีบใครก็คงจะหมดหวังเพราะผู้หญิงพวกนั้นคงไม่มีทางที่จะสนใจคนจนอย่างผม ทุกวินาทีที่ผมอยู่ในห้องเรียนผมมักจะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษเพียงเพราะอยากจะสอนให้ติดหมอเพื่อที่ทางบ้านจะได้ไม่ลำบาก บางครั้งผมเองก็รู้สึกได้ว่าตัวเองคงแก่เรียนมากเกินไปจนแทบจะไม่มีเพื่อนกับเขาเลยจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อนในช่วงเช้า ผมจะเดินทางจากบ้านมาโรงเรียนโดยใช้รถประจำทาง ทุกวันผมจะต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อลุกขึ้นมารอรถ แม้จะมีโรงเรียนใกล้บ้านแต่ก็เป็นโรงเรียนเอกชนที่มีราคาแพงทำให้ทางครอบครัวไม่มีเงินจ่ายเลยต้องทนเดินทางไกลกว่าเพื่อให้ได้เรียนในโรงเรียนรัฐบาล แล้วยิ่งเป็นช่วงหน้าฝนยิ่งทำให้การเดินทางลำบากมากขึ้น จากซอยในบ้านของผมที่เป็นสลัมจะต้องเดินทางมาอีกหลายร้อยเมตรเพื่อที่จะไปถึงจุดรอรถ ผมเดินทางตากฝนมาพร้อมกับร่มสีดำที่จุคนได้เพียงคนเดียวในมือหนึ่งคัน เมื่อผมมาจนถึงป้ายรถเมย์ก็มักจะเจอกับพวกผู้ใหญ่ที่มารอรถเพื่อเข้าไปทำงานกันอยู่แล้ว เราต่างคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเพราะต้องเจอกันในตอนเช้าทุกวัน และแรงบรรดาลใจที่ทำให้ผมอยากรีบออกมารอรถตั้งแต่เช้าทุกคืนก็คือพี่สาวคนหนึ่ง ซึ่งเธอเป็นพนักงานร้านขายเสื้อผ้าในห้างใหญ่กลางเมือง เธอสาวขาวสวและหุ่นดีนมโตจนรัดเสื้อตึงเปี๊ยะ แต่แปลกที่ผู้หญิงที่งดงามเช่นนี้ผมยังไม่เคยเห็นเธอมีผู้ชายมารับเลยสักครั้ง ถึงเธอไม่ได้มีบ้านอยู่ในสลัมแต่เธอก็มีอพาร์ทเม้นที่อยู่ใกล้กันนี้เอง ทุกวันผมจะแอบมองเธอตลอดเส้นทางจนผมลงจากรถแต่ก็ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้สนใจอะไรผมเลยสักนิด
ตลอดทั้งหมดผมจะนั่งเรียนอย่างมีความสุขเพราะได้เจอหน้าพี่สาวคนนี้ในทุกเช้า เธอเปรียบดั่งกำลังใจในการเรียนของผมในทุกวันเลยก็ว่าได้ เพราะตลอดเวลาที่ท่องเรียนเขียนอ่าน นอกจากใบหน้าที่ลอยมาก็มีผิวเนียนขาวและหน้าอดฟูรัดติ้วที่แบ่งบาน ทั้งหมดนี้มันทำให้ผมมีสมาธิเรียนได้อย่างเหลือเชื่อ ในขณะที่ผมกำลังจินตนาการถึงรูปร่างเรียวบางของพี่สาวว่ามันจะน่าดูแค่ไหนหากเสื้อผ้าของเธอถูกถอดออกทีละชิ้นต่อหน้าผม หัวนมคงจะอมชมพูเรียวเล็กเท่าก้านไม้ขีด กลีบหีคงจะบางเฉียบเหมือนกระดาษเอสี่ หากได้เย็ดกับพี่คนเป็นบุญวาสนาที่ไม่รู้ลืม และเจตนาที่ผมอยากจะเป็นหมอที่นอกจากจะช่วยเหลือทางบ้านแล้วก็เพราะพี่สาวคนนี้นี่แหละที่ผมหวังว่าสักวันเธอจะหันมองละสนใจผมบ้าง ระหว่างที่ผมกำลังคิดมิดีมิร้ายอยู่นั้นเองผมก็แอบหันไปเห็นว่ากลุ่มเพื่อนผู้ชายสองสามคนที่มุ่งดูบางอย่างที่โต๊ะข้างๆ ด้วยความน่าสนใจผมจึงลุกขึ้นไปดูด้วย ปรากฏว่ากลุ่มเพื่อนผมพวกนั้นเขากำลังดูคลิปโป๊ที่ถูกปิดเสียงเอาไว้ เป็นคลิปแอบถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเย็ดกับผู้ชายอีกคน เธอดูเสียวซ่านและมีความสุขเพรังเกตุได้จากการที่เธอถูกเอวกระแทกแต่ยังยิ้มให้กับผู้ชายคนนั้นได้ ด้วยระยะที่ยังไกลเกินไปจนเห็นได้ไม่ชัดเท่าไหร่นักผมจึงขอเพื่อนเข้าร่วมวงดูด้วยกัน และในที่สุดเมื่อผมได้เห็นคลิปนี้ใกล้ๆก็ทำให้ผมแทบช็อค ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนแปลกๆ ความรู้สึกที่มีทั้งหมดในใจตอนนี้มักแทบอยากจะสำลักออกมา น้ำตาที่เอ่อตันอยู่ในลูกตาเริ่มจะปริ่ม ผมรีบคว้ามือถือของเพื่อนออกมาแล้วกดออกจากคลิปนั้นทันที เพื่อนผมที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็พานด่าผมและเดินหนีไป ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านี้ก็คือพี่สาว พี่สาวแสนสวยที่ล่องลอยอยู่ในความฝันของผมมาตลอดเธอกำลังตกเป็นเหยื่อยถูกแอบถ่าย
สาเหตุที่ผมมั่นใจแน่แล้วว่าเป็นเธอก็เพราะว่าในขณะที่คลิปแอบถ่ายนั้นกำลังดำเนินไป จากฉากที่ผู้หญิงนอนหงายและถูกเย็ดอยู่นั้นมันยังเห็นหน้าเธอได้ชัด จนกระทั่งเธอเปลี่ยนท่าถูกเย็ดท่าหมา หน้าของเธอมันโผล่เข้ากล้องเต็มๆจนผมเห็นได้ชัด ใบหน้าที่กำลังดูเสียวและมีความสุขนี้ไม่คิดเลยว่ามันจะสวยงามขนาดนี้ นมโตขาวอวบเด้งโยกไปตามจังหวะ หัวนมชมพูเท่าก้านไม้ขีดเป็นไปตามที่ผมจินตนาการ แต่ไม่ว่าเรื่องราวนี้จะเกิดด้วยเหตุผมอะไรแต่ทำไมคนที่ได้เย็ดเธอถึงกลับไม่ใช่ผม ผมรู้สึกเศร้าและเสียใจอย่างมาก จนตกเย็นของวันนั้นผมต้องกลับรถประจำทางเวลาเดียวกันกับพี่สาว ทันทีที่ผมเห็นเธอผมแทบบ้า แต่สีหน้าแววตาของเธอยังคงดูปกติและใสซื่อราวกับว่าเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอถูกแอบถ่าย ในตอนนั้นผมลังเลว่าจะบอกข่าวนี้กับเธฮดีไหมหรือจะปล่อยไว้ให้มันค่อยๆเลือนหายไปในความทรงจำของผมเอง